sobota, 13 kwietnia 2013


Sprzęt jeździecki wymagany na zajęcia: 
• NajwaŜniejszy w czasie jazdy konnej jest własny toczek czyli kask jeździecki. Inny sprzęt jeździecki nie jest 
wymagany, ale dla komfortu warto zatroszczyć się o:
o spodnie z długimi nogawkami, nie krępujące ruchów i bez grubych szwów od wewnętrznej strony 
nogi. Zupełnie dobrze sprawują się leginsy lub dresy. Idealne są spodnie jeździeckie tzw. bryczesy. 
o buty idealne to wysokie za kostke tzw. sztyblety, na płaskiej podeszwie, z obcasem. 
o sztylpy (czapsy), to ochraniacze do jazdy konnej. UŜywa się ich zamiast wysokich butów na 
przykład zamiast oficerek. Zakładane są na spodnie i na buty. Pod podeszwą buta przechodzi 
zapinany pasek lub gumka. Sztylpy osłaniają całą łydkę od kostek aŜ do kolan. Są zrobione ze skóry, 
sztruksu, zamszu, bawełny. Sztylpy są zapinane na znajdujący się z boku zamek lub guziki a w 
ozdobnych rodzajach nawet haftki. W miejscu gdzie łydka i stopa dotyka konia są pogrubione np. 
wkładem z bawełny co zapobiega odciskom i obtarciom nóg. 
 Polecamy najbliŜszy sklep jeździecki w naszej okolicy: 
SKLEP JEŹDZIECKI STAJNIA MISZEWO, Miszewo 9, tel. (58) 684-87-73 

Stajnia – budynek w którym trzyma się konie lub ogół koni należących do jednego właściciela. W prawidłowym wyposażeniu stajni powinno się znajdować; sprzęt pożarowy, czyli gaśnice, węże, sprzęt do sprzątania. Powinien obowiązywać rygorystyczny zakaz palenia, ze względu na zagrożenie pożarowe. Stajnia składa się przeważnie z kilku pomieszczeń, z których każde ma określoną funkcję. Najważniejsze to stajnia główna, gdzie znajdują się boksy lub stanowiska, w których stoją konie. Drugim takim pomieszczeniem jest siodlarnia, gdzie trzyma się sprzęt jeździecki. Oba te pomieszczenia powinny mieć zapewnioną doskonałą wentylację, a siodlarnia dodatkowo ogrzewanie, aby można było wysuszyć zawilgocony sprzęt. Kolejnym pomieszczeniem może być paszarnia, gdzie przechowuje się i przygotowuje paszę (jedzenie) dla koni. Często w stajniach znajdują się pomieszczenia pomocnicze, w których trzyma się np. narzędzia do sprzątania lub przybory do podkuwania koni.

boksowa[edytuj]

Stajnia z boksami wewnętrznymi zabudowanymi u góry prętami
Stajnia jest podzielona na indywidualne, zamykane miejsca dla poszczególnych koni, tzw. boksy. Boksy mogą być murowane, wykonane z drewna, czy stalowych prętów. Posiadają otwierane jedno- lub dwuczęściowe (górne i dolne) drzwi. Minimalna wielkość boksu dla konia gorącokrwistego to ok. 3x4m (kuce mogą mieć boksy mniejsze, konie zimnokrwiste powinny mieć wymiary dostosowane do wielkości konia).
  • z boksami wewnętrznymi - boksy otwierają się na wewnętrzny korytarz
  • z boksami zewnętrznymi, tzw. stajnia angielska - boksy otwierają się bezpośrednio na zewnątrz, na padok lub pastwisko
Stajnia z boksami zewnętrznymi

stanowiskowa[edytuj]

Stajnia stanowiskowa
Stajnia jest podzielona na indywidualne, otwarte od strony korytarza miejsca dla poszczególnych koni. Minimalna szerokość stanowiska dla konia gorącokrwistego to ok. 1,5m (kuce i konie zimnokrwiste powinny mieć stanowiska odpowiednie do wielkości zwierząt). Konie na stanowiskach przebywają przywiązane linką lub łańcuchem o długości umożliwiającej swobodny ruch głową oraz położenie się na ściółce.

wolnowybiegowa[edytuj]


Inne informacje
[edytuj]

    Konie przez cały czas mają możliwość wchodzenia i wychodzenia ze stajni na wybieg. Stajnia, przypominająca często często wiatę, chroni przeddeszczemwiatrem i śniegiem. Zazwyczaj niepodzielona na miejsca dla poszczególnych koni, umożliwiająca im poruszanie się w stadzie. Minimalna powierzchnia jaka powinna przypadać na jednego konia gorącokrwistego to ok. 9m2
    • W stajni mieszkają tylko konie, inne zwierzęta gospodarskie trzymane są osobno, np. pomieszczenia dla trzody chlewnej (świń) nazywane są chlewnią lub tuczarnią, a dla bydła – oborą.
    • Czasami przy stajni znajduje się budynek zwany krytą ujeżdżalnią. Jest to miejsce, gdzie można jeździć kiedy warunki pogodowe nie umożliwiają jazdy na zewnątrz.
    • Często budynkowi stajennemu towarzyszy gospodarstwo agroturystyczne, w stajni takiej organizowane są imprezy okolicznościowe, np. "Hubertusy", różnego rodzaju zawody zarówno dla początkujących jak i zaawansowanych jeźdźców, a także gry i zabawy na koniach dla dzieci.
    • Słowo stajnia, ze względu na jednostkę mocy, jaką jest koń mechaniczny, używane bywa także w odniesieniu do teamów rajdowych, zwłaszcza w Formule 1.

    Jeździectwo – termin określający wszystkie konkurencje sportów konnych wraz z powożeniem.
    Do sportów konnych, uznanych przez Międzynarodową Federację Jeździecką, zaliczamy:
    Ujeżdżenie, skoki przez przeszkody, WKKW należą do konkurencji olimpijskich.
    W oznaczeniach międzynarodowych stosuje się następujące symbole:
    • D (Dressage) – ujeżdżenie
    • H (Hippiques) – zawody konne
    • S (Saut d'obstacles) – skoki przez przeszkody
    • C (Concours complet) – WKKW
    • V (Voltige) – woltyżerka
    • A (Attelage) – powożenie
    Polskie oznakowanie:
    • A – ujeżdżenie
    • B – skoki przez przeszkody
    • C – WKKW – Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego
    • D – powożenie
    • E – woltyżerka
    • F – rajdy długodystansowe
    Ok. To może na początek coś co może wam się podczas obozu a mianowicie odznaki. Coś co wiedzą wszyscy czyli tak są trzy brązowa, srebrna i złota każda następna jest  trudniejsza, można wybrać rodzaj jak ktoś jeździ w stylu west to na odznake westernawą a jak nie to klasyczną. Najprostrze egzaminy to odznaka ,,Jeźdze konno,, najłatwiej na nią zdać, teraz może co może być:

    1. Przygotowanie do egzaminów może być prowadzone we wszystkich klubach i sekcjach jeździeckich, natomiast egzaminy na odznaki jeździeckie mogą się odbywać wyłącznie w ośrodkach posiadających Certyfikat PZJ.
    2. Organizator egzaminu zgłasza do PZJ chęć organizacji egzaminu na Odznakę Jeździecką podając we wniosku termin i miejsce egzaminu, zaakceptowane przez właściwy WZJ (powinny być ustalone z odpowiednim wyprzedzeniem) – zaleca się publikowanie terminów egzaminów na odznaki jeździeckie w kalendarzach zawodów WZJ.
    3. PZJ przesyła organizatorowi egzaminu indywidualne protokoły egzaminacyjne. Protokoły wydawane są osobno dla każdego kandydata (oryginał i kopia).
    4. Podczas egzaminu Przewodniczący komisji może sprawdzić dane osobowe kandydata na podstawie dokumentu z fotografią.
    5. Podczas egzaminu Przewodniczący komisji wypełnia indywidualne protokoły egzaminacyjne, wpisując zaliczenia kolejnych jego części:
    ·       opieki stajennej;
    ·       ujeżdżeniowej;
    ·       skokowej – kandydat może przystąpić do niej pod warunkiem zaliczenia części ujeżdżeniowej;
    ·       teoretycznej.
    6.  Maksymalna liczba zgłoszonych osób na egzamin przeprowadzany przez jedną komisję w ciągu jednego dnia - 25.
    7. W trakcie egzaminu praktycznego Przewodniczący komisji wpisuje do arkusza oceny jeźdźca wszystkie uwagi i oceny dotyczące jego przejazdu. Arkusz ten otrzymuje zainteresowany po zakończeniu egzaminu.
    8.  Oryginał protokołu egzaminacyjnego podpisany przez członków Komisji Egzaminacyjnej przekazany zostaje organizatorowi
    9. Kopię protokołu egzaminacyjnego wraz z arkuszem oceny otrzymuje egzaminowany. W przypadku niezaliczenia całego egzaminu lub którejś jego części, egzaminowany zgłasza się z kopią protokołu  na egzamin poprawkowy – przy zachowaniu okresu karencji - organizowany w najbliższym następnym terminie.
    W przypadku zgłoszenia się na egzamin poprawkowy bez kopii protokołu od zdającego pobierana jest opłata w wysokości 30PLN.
    Egzamin poprawkowy należy zdać nie później niż w ciągu 12 miesięcy. Po egzaminie poprawkowym kopia protokołu egzaminacyjnego pozostaje u organizatora tegoż egzaminu. Nie zdanie egzaminu poprawkowego powoduje konieczność rozpoczęcia całej procedury od nowa – zgłoszenie na listę egzaminacyjną, konieczność ponownego wniesienia opłaty 30 PLN, obowiązek zdania całego egzaminu, itd.
    10. Po zakończeniu egzaminu organizator przesyła niezwłocznie do PZJ:
    ·       zbiorczy protokół egzaminacyjny z adnotacją przy każdym nazwisku o zaliczeniu lub nie  zaliczeniu egzaminu podpisany przez członków komisji
    ·       oryginały indywidualnych protokołów egzaminacyjnych wszystkich zdających osób
    ·       kopie indywidualnych protokołów egzaminacyjnych tych osób, które zdawały egzamin poprawkowy;
    ·       dowód wpłaty na rzecz PZJ opłaty egzaminacyjnej w wysokości 30 PLN od każdego z kandydatów zdających egzamin (nie są liczone osoby, które zdawały egzamin poprawkowy).
    ·       nie wykorzystane indywidualne protokoły egzaminacyjne.
    11.  Po otrzymaniu dokumentów PZJ wystawia legitymacje i wraz z odznakami przesyła je do organizatora egzaminu.
    12. Przebieg egzaminu może być kontrolowany przez przedstawiciela CKE lub upoważnionego członka Zarządu PZJ
    13.  Organizator egzaminu powinien zadbać o uroczyste wręczenie legitymacji i odznak.
    14.  Koszty związane z przeprowadzeniem egzaminu – wynagrodzenie egzaminatorów (wg zasad ryczałtów sędziowskich), koszty przejazdów, wyżywienie, noclegi oraz inne opłaty organizacyjne mogą być pokryte ze środków własnych organizatora lub z opłat pobranych od uczestników egzaminu. Dodatkowa opłata pobierana od zdających powinna wynikać z rzeczywistych kosztów egzaminu podzielonych przez liczbę zdających.
    15. Wyniki egzaminów organizowanych z naruszeniem powyższych zasad nie będą uznawane.